به گزارش مهر به نقل از یورونیوز، فیلم «به درون ذهن من بیا» زندگی و لحظات اوج و فرود کارنامه هنری رابین ویلیامز آمریکایی را از ابتدا تا هنگام خودکشی غم‌انگیزش در سال ۲۰۱۴ میلادی پی می‌گیرد.
گفتارمتن فیلم تماما صدای خود رابین ویلیامز است و جملاتی که او در فیلم ها، مستندها، مصاحبه‌ها و گفتگوهای خصوصی‌اش گفته است سکانس‌های مختلف این مستند را به هم پیوند می‌دهد.
قطعاتی از صحبت‌های وی با دوستان بازیگرش نظیر بیلی کریستال، ووپی گلدبرگ، استیو مارتین که تا پیش از این دیده نشده در فیلم گنجانده شده و به خاطره او در ذهن دوستدارانش جانی تازه می‌دهد.
در پیش‌پرده این مستند از زبان او می‌شنویم: «من به استندآپ کمدی (اجرای تک نفره کمدی روی صحنه) زنده‌ام. کار من همین است» و بیننده شاهد آن است که او در مقاطع مختلف زندگی، حتی وقتی بازیگری مشهور در سینما بود، همچنان برای اجرای استندآپ کمدی روی صحنه می‌رفت.
اما آنچه این فیلم از ژرفای شخصیت کمدین برجسته بر بیننده آشکار می‌کند شاید جالبترین بخش آن باشد؛ یعنی ترسی عمیق از تنها ماندن که از کودکی در وجود ویلیامز ریشه دوانده بود، هراسی که سبب اعتیاد او به مواد مخدر و مشروب شده بود. وی در جایی می‌گوید همیشه با این ترس پنجه در پنجه بوده که «گاه از همه چیز بگریزد و گاه به هر چیزی پناه ببرد.»
کارگردان این ایده را به تماشاگر می‌دهد که همین ترس بود که پیوسته بازیگر بزرگ را به سوی اجرای زنده روی صحنه می‌کشید تا مرهمِ توجه و واکنش تماشاگران برای کوتاه زمانی وی را آرام کند.
استیو مارتین کمدین مشهور و دوست صمیمی وی می‌گوید: رابین روی صحنه، ارباب بود. واقعا روی صحنه راحت بود اما وقتی آن بالا نبود، حس می‌کردم که دارد زور می‌زند خودش را جمع و جور کند.
رابین ویلیامز که بارها برنده جوایز گلدن گلاب و اِمی شده بود، سرانجام در سال ۱۹۹۷ برای فیلم «ویل هانتیگ خوب» اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل را از آن خود کرد.
سازنده فیلم «به درون ذهن من بیا»، زندگی خانوادگی بازیگر را نیز زیر ذره‌بین می‌گذارد. زاک ویلیامز پسر رابین ویلیامز در جایی می‌گوید: «پدرم این احساس را که آدم موفقی است همیشه با خود نداشت اما موفق‌ترین آدمی بود که می‌شناختم.»
مستند «به درون ذهن من بیا» به کارگردانی مارینا زنوویچ از روز ۱۶ ژوئیه در شبکه تلویزیونی اچ‌بی‌او به نمایش درمی‌آید.
نظر شما